Ik heb gedroomd. Ik heb hard getraind. Ik heb mij goed voorbereid. Ik heb op 30 en 31 juli 2015 de Noordzee overgestoken per zeekajak, enkel op spierkracht, alleen en zonder begeleiding of ondersteuning van een ander schip. Ik heb ’s nachts en overdag gevaren, ik ben mezelf tegengekomen, ik heb gejubeld en gevloekt! Dit is het verslag van mijn North Sea Crossing.
Ik ben fervent zeekajakker en droom er al jaren van om de oversteek te wagen tussen Engeland en het vasteland. Wat ik absoluut niet wou is het Kanaal oversteken gezien dit niet aanzien wordt als een “open zee” oversteek. Ik opteerde om de verbinding te maken tussen twee zeehavens en hierbij het zuidelijkste gedeelte van de Noordzee over te steken. Aan deze oversteek gingen twee jaar planning en voorbereiding vooraf. Diverse vooropgestelde data gingen helaas voorbij zonder dat de meteorologische omstandigheden voldoende gunstig waren voor dit huzarenstuk. In de week vlak voor de oversteek bleek het weerbeeld voldoende gunstig en stabiel om de laatste voorbereidingen te treffen. Toch diende ik één dag uit te stellen door onweer.
Tochtverslag:
Op 30 juli 2015 was het eindelijk zover. Hoewel ik zelfzeker was heb ik de nacht ervoor bijna geen oog dicht gedaan. In mijn geval blijkt dit echter volledig normaal. De oversteek is geen klein tochtje meer te noemen. Vlak voor vertrek lichtte ik Oostende Radio/Kustwacht en de Dover Coast Guard in omtrent mijn bedoelingen. Zij beschikken over een vaarplan en de verwachte aankomsttijden bij de diverse boeien en bakens. Mijn vrouw Sylvie was mijn ondersteuningsteam te lande en zou gedurende de tocht contact onderhouden met beide diensten. Om 21:30 uur stipt vertrok ik in de haven Nieuwpoort, na afscheid genomen te hebben van mijn vrouw en kinderen en mijn ouders. Het was mijn wens om zo weinig mogelijk mensen op voorhand in te lichten om het vertrek minder zwaar te maken. Ik voer de haven buiten, langsheen het staketsel van Nieuwpoort waar ik door mijn familie een laatste maal uitgezwaaid werd. Ik zette mijn koers uit richting de boei Trapegeer en tot daar kon ik nog profiteren van een sterke getijstroming in mijn voordeel. De zon was dan al een tijdje weg, de duisternis was mijn stille metgezel. Er stond een volle maan, dit kwam de zichtbaarheid ten goede maar dat wil ook zeggen dat de stroming sterker is (springtij). Vanaf de boei Trapegeer keerde het getij en heb ik tegen deze zéér sterke stroming moeten opboksen gedurende een zestal uur, non-stop. Ik kwam tijdens de nacht slechts één schip tegen, hoewel mijn verlichting steeds aan en in orde was stak ik hier veiligheidshalve even mijn stroboscoop aan gezien het visserschip even op ramkoers lag. Het schip wijzigde zijn koers hierna.
Op 31 juli 2015 om 04:48 uur kwam ik aan bij de boei DY1, al een gans eind in de Franse wateren. Ik kon hier een allerlaatste maal mijn positie en toestand doorgeven aan radio operator Marc van Oostende Radio. Het was de laatste vriendelijke stem die ik de komende uren zou horen. Mijn afgelegde afstand was op dat moment 35 km.
Na de boei DY1 begon de stroming stil te vallen en uiteindelijk te keren in mijn voordeel. Dit was precies volgens mijn berekeningen. Ik lag ook al voor op mijn planning wat positief was. Ik heb de zonsopgang nog meer weten te appreciëren bij deze tocht, ze was prachtig op volle zee. Ik passeerde de boeien Ruytingen SE en Ruytingen NW in de laatste aanloop naar de internationale scheepvaartroute. Ik nam slechts korte pauzes om het uur om snel iets te eten en te drinken. Vanaf de boei Ruytingen NW begon het middelste gedeelte van mijn oversteek; het kruisen van een enorme snelweg midden op zee. De vaarroute is te vergelijken met een autosnelweg, volgens cijfers van de Dover Coastguard passeren hier per 24 uur gemiddeld 500 grote zeeschepen. Deze geul is ongeveer 20 km breed op het punt waar ik over moest. Snelheid is van het grootste belang alsook aandacht voor de scheepvaart. Grote schepen zien mij NIET! Ik dien zelf alles in te schatten en indien nodig mijn koers te wijzigen. Het eerste gedeelte naar de boei Sandettie WSW ging als vanzelf, ik kwam géén enkel schip tegen. Toen ik over de Sandettie Bank voer was het alsof er branding in volle zee stond! Ik kon er zelfs surfen!
Hierna diende ik de tweede en laatste vaargeul te kruisen tot aan de boei South Falls. Ik had de stromingen zéér goed ingeschat. Deze zijn er bijna dubbel zo sterk als voor onze eigen Belgische kust. Hier diende ik even haast te zetten voor vier aankomende zeeschepen vanuit de NW-richting. Gevaar was er echter nooit, ik kon er ver genoeg vandaan blijven.
Het moment dat mij het meest is bijgebleven is toen ik voor het eerst weer opnieuw land zag! De kliffen van Sint Margarets at Cliffe nabij Dover zijn al van ver te zien! Dit was toen ik net de boei South Falls passeerde. Fantastisch!!!
Vanaf de boei South Falls ben ik voor het eerst van mijn geplande route afgeweken. Ook dit was doorgeven aan mijn vrouw. Ik had vooraf een secundaire route opgesteld indien ik voorliep op mijn initiële planning, dan zou de stroming nog anders zijn. Ik zette koers naar het E Goodwin lichtschip in plaats van de E Goodwin boei. Ik bereikte het onbemande lichtschip op 31 juli 2015 om 11:45 uur (Belgische tijd) en kon er voor het eerst sinds boei DY1 uren geleden radiocontact maken met de Dover Coastguard. De vriendelijke radio operator kon er ook mijn toestand en positie doorgeven aan mijn vrouw Sylvie. Het Goodwin lichtschip ligt op een 14 km offshore en is de aanduiding voor de scheepvaart voor de Goodwin Sands. De Goodwin Sands vormen een gevaar voor de scheepvaart gezien hun geringe diepte en onvoorspelbare zeegang, een deel van de banken komt zelfs boven bij eb. Perfect dus voor een getrainde zeekajakker om over te varen, wat ik dus deed. De banken lagen volledig onder maar de zeegang was fenomenaal. Er was vrijwel geen wind maar door de sterke stroming stonden er brekende golven van ca. 1 m hoogte! Een uitdaging, maar enorm lonend! Gek om na zo’n afstand nog steeds energie te vinden om te surfen op meer dan 10 km van de Engelse kust!! Ik kwam er nog een tiental zeehonden, zowel gewone als grijze, tegen die bij laag water komen rusten op de banken.
Zoals men zegt, de laatste loodjes wegen het zwaarst….. Er zit waarheid in, de stroming was vanaf daar opnieuw in mijn voordeel, maar zo sterk dat ik onder een grote hoek diende bij te sturen om de haven van Ramsgate nog te bereiken. Ik voer de haven binnen in alle rust. Ik lag zo ver voor op mijn planning dat zelf mijn ondersteuningsteam nog niet ter plaatse was. Sylvie had oponthoud in de haven van Calais voor enkele uren, door problemen met vluchtelingen. Ik kwam aan bij de enige kleine slipway die de haven van Ramsgate rijk is op 31 juli 2015 om 15:06 uur (Belgische tijd).
Ik ben aan de slipway enkele uren gebleven tot de komst van Sylvie. Gelukkig was ik zoals altijd goed voorbereid, ik had extra kledij mee en ook voldoende drank en voedsel. Ik heb er met veel smaak een portie spaghetti verorberd die ik met mijn brandertje opwarmde. Daarna kon ik even rusten om uiteindelijk mijn vrouw en kinderen weer in de armen te sluiten en terug huiswaarts te keren met de ferry.
Slot:
Pas bij dit schrijven begint het mij door te dringen wat ik verwezenlijkt heb. Ik voel elk spiertje nu in mijn lichaam. Ik ben, zelfs na 12 uur slapen, nog moe. Maar ik ben vooral blij! Ik ben trots op deze sportprestatie. Hier telde niet alleen de afgelegd afstand, maar ook het zeemanschap en de kennis en kunde om goed te navigeren en de juiste beslissingen te nemen op het goede moment. Niet alleen het fysiek in staat zijn om meer dan 100 km te peddelen in één trek, maar ook de mentale toestand om moederziel alleen en zonder enige vorm van ondersteuning of begeleiding de overtocht te maken geven mij enorme voldoening! Alles bij zo’n tocht valt of staat met je eigen voorbereiding en training! Als extraatje voor mezelf komt er nog bij dat ik de oversteek in een kortere tijd heb kunnen doen dan dat ik vooraf had gepland!
Ik wens hierbij mijn vrouwtje Sylvie te bedanken voor haar grenzeloze ondersteuning bij al mijn zotte ondernemingen! Zonder haar was dit niet mogelijk geweest! Hetzelfde geldt voor de weinige mensen die vooraf op de hoogte waren van mijn onderneming, bedankt voor jullie komst bij vertrek, alsook voor de talrijke lieve telefoontjes en berichten! Bedankt aan radio operator Marc van Oostende Radio die mijn bewaarengel was tot aan de DY1 boei! Hetzelfde geldt voor de al even vriendelijke crew van de Dover Coast Guard, zij waakten over mij van het Goodwin lichtschip tot de haven Ramsgate!
Ik hoop tevens met deze tocht het Belgisch zeekajakken in de kijker te plaatsen. Het is niet omdat we een relatief korte kustlijn hebben dat we niet in staat zijn grootse dingen te doen! We blijven naar goede gewoonte elkaar en andere zeekajakkers ondersteunen met onze NORTHSEAKAYAK-groep!
Technische fiche:
De GPS die de tocht registreerde werd niet afgelegd gedurende de ganse onderneming. De gegevens zijn hiervan afkomstig en aldus correct.
- Totale afstand: 106,7 km
- Totale tijd: 17uur36min
- Gemiddelde snelheid: 6,1 km/h
- Maximaal geregistreerde snelheid: 13,5 km/h
- Gebruikte kajak: P&H Scorpio LV (Polyethylene)
- Gebruikte peddel: Vertical Elements Explorer Aircore Pro full carbon
- Complete veiligheidsuitrusting met oa PLB (Personal Locator Beacon), 2 VHF radio’s, vuurpijlen, extra verlichting,….
De video kan hier bekeken worden: